Ένα παλιό έθιμο του χωρίου κατά Την παραμονή της ονομαστική γιορτής κάποιου άνδρα μέλους της οικογενείας , η νοικοκυρά μέσα στις τόσ...
Ένα παλιό έθιμο του χωρίου κατά Την παραμονή της ονομαστική γιορτής κάποιου άνδρα μέλους της οικογενείας , η νοικοκυρά μέσα στις τόσες άλλες φροντίδες των προετοιμασιών για τι γιορτή είχε απαραίτητα και την παρασκευή της παννυχίδας.
Η
παννυχίδα είναι ένα έδεσμα από βρασμένο σιτάρι ,
αντίστοιχο με το κόλλυβο που είναι ασφαλώς ευρύτερα γνωστό. Ενώ όμως το κόλλυβο
είναι πένθιμο έδεσμα , η
παννυχίδα είναι εορταστικό.
Το βρασμένο σιτάρι ανακατεύεται με σταφίδα
, λίγη ζάχαρη και τριμμένο αμύγδαλο. Γεμίζεται με το μείγμα αυτό ένα πιάτο , που από πάνω καλύπτεται με ένα στρώμα
ψιλή ζάχαρη. Γύρω γύρω τοποθετούνται ξεφλουδισμένα αμύγδαλα καρυδιά και κουφέτα
έτσι που να σχηματίζονται διάφορα σχεδία και στολίδια κατά την απολυτή κρίση
και φαντασία της κάθε νοικοκυράς.
Το στόλισμα συμπληρώνεται με την τοποθέτηση εδώ και εκεί
κατακόκκινων γυαλιστερών σπόρων ροδιού
, έτσι ώστε στο τέλος ένα πραγματικό
κομψοτέχνημα προβάλει μπροστά σου. Οι παννυχίδες προσκομίζονταν
με το χτύπημα της εσπερινής καμπάνας γι αυτό κατ΄άλλη
ονομασία <<σπερνά>> τα
λέμε στην εκκλησιά και τοποθετούνται μαζί με τις λειτουργιές
(πρόσφορα) στα σκαλιά μπροστά και γύρω από την ωραία πύλη όπου ευλογούνται από
τον Ιερέα. Όλες οι παννυχίδες τις άδειαζαν σε ένα κάνιστρο και τις μοίραζαν με
το σχόλασμα του εσπερινού στους πιστούς.
Βεβαία οι νοικοκυρές δεν περιορίζονταν μόνο στο βράσιμο του σιταριού για την
παννυχίδα που πήγαιναν στην εκκλησία. Αλλά πιάτα με <<σπερνό>> έστελλαν στους γείτονες και στους στενούς
συγγενείς , οι όποιοι έτσι προειδοποιούνταν για το γιορτάσι και την απαραίτητη
επίσκεψη στον εορτάζοντας. Οι μακρινότεροι γείτονες προειδοποιούνταν κι αυτοί
με άλλον τρόπο για να μην ξεχάσουν να πουν τα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. Τα τσόφλια από τα
σπασμένα αμύγδαλα και τα καρυδιά που χρησιμοποιούσαν για τα <<σπερνά>>
και τα γλυκά τα σκόρπιζαν στο κοντινότερο
σταυροδρόμι όπου τριζοβολούσαν κάτω από τα πέλματα των παπουτσιών των
περαστικών , οι οποίοι αλάθητα έπαιρναν
το μήνυμα για τους εορτάζοντες της
επόμενης ημέρας και ανάλογα την υποχρέωση που είχαν , είτε επισκέπτονταν στα σπίτια τους για τις ευχές ,
είτε αρκούσε στην θερμή χειραψία και τα
<<ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ>> , όταν τους συναντούσαν στα μαγαζιά η στο δρόμο.
